{ } n. [ OE. sepulcre, OF. sepulcre, F. sépulcre, fr. L. sepulcrum, sepulchrum, fr. sepelire to bury. ] The place in which the dead body of a human being is interred, or a place set apart for that purpose; a grave; a tomb. [ 1913 Webster ]
The stony entrance of this sepulcher. Shak. [ 1913 Webster ]
The first day of the week cometh Mary Magdalene early, when it was yet dark, unto the sepulcher. John xx. 1. [ 1913 Webster ]
A whited sepulcher. Fig.: Any person who is fair outwardly but unclean or vile within. See Matt. xxiii. 27. [ 1913 Webster ]
{ } v. t. [ imp. & p. p. Sepulchered r Sepulchred p. pr. & vb. n. Sepulchering r Sepulchring ] To bury; to inter; to entomb; as, obscurely sepulchered. [ 1913 Webster ]
And so sepulchered in such pomp dost lie That kings for such a tomb would wish to die. Milton. [ 1913 Webster ]
ตัวอย่างประโยค จาก Open Subtitles **ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
